Granny talk @ the Great Ocean Road
Blijf op de hoogte en volg Ellen
18 April 2013 | Australië, Sydney
Life’s what happens to you while you’re busy making other plans..
De Great Ocean Road werd op z’n Anniek' en Ellens ingewijd. De mooie zon zien ondergaan deed ook beseffen dat het tijd was om vaart te maken. De haarspeldbochten, de duisternis die ons eerder overviel dan gedacht.. verkeersborden die ons waarschuwden voor overstekende kangoeroes en koala's.. de GPS die aangeeft dat je er al bent terwijl er in geen velden of wegen een free campsite te zien is.. een vos die plotseling opdook en ons avontuur nog spannender liet aanvoelen dan het al was.. de grindpaden die camper John deden fronzen... maar dan.. de blijdschap, trots en tegelijkertijd opluchting bij het vinden van de campground. We bouwden John om voor de nacht en genoten van de heldere sterrenhemel. De volgende dag verkenden we de omgeving door naar de Phantom Falls te wandelen. Weinig fall te vinden, aangezien de warme zomer al het water heeft verdampt. Daarna was het tijd om door te rijden naar de tweede gratis camping vlakbij Apollo bay. Terwijl we hortend en stotend onze John over het pad vol gruis lieten rijden, keken An en ik elkaar aan. Dit kwam toch wel goed? Een stuk gras en volop de ruimte voor wildplasjes.. we voelden ons meteen thuis. ’s Avonds genoten we van ons gekookte maaltje gezellig op onze campingstoeltjes voor de camper. Zo geweldig om op zulke plekken te staan! Het was er muisstil.. Een mengelgeur van sparrenbomen en het kampuur van onze buren drong onze neuzen binnen. Een avond vol goede gesprekken onder het genot van een paar borrels met een vallende ster op de achtergrond.. genieten. Het was weer tijd voor ons nachtritueel: De planten water geven, de bladeren voorzien van een tandpastaschuimlaag, gevolgd door het aandoen van sokken, pyamabroek, shirt, longsleeve, trui.. in de lakenzak, slaapzak, laken om ons heen gekruld.. Klaar voor de nacht! We eindigden onze gesprekken altijd met een 'welterusten!' HEH WAT???? Kortom, opa en oma-taal als gevolg van onze oordopjes. Bij het licht worden bleken we op een leuke campground te staan. We liepen een deel van de Great Ocean Walk richting het strand om als eindpunt het lighthouse in de verte te zien opdoemen. We besloten snel verder te gaan, het was immers al twee uur 's middags.. Tijd voor het hoogtepunt van de Great Ocean Road; de Twelve Apostles. Ondanks het bewolkte weer en onze vette haren lachten we volop voor de kiekjes die mensen uit zichzelf aanboden te willen nemen van ons. Bij het aankomen op de eerste betaalde camping wachtte eindelijk weer een overheerlijke warme douche op ons en kon John ook even opladen met uitzicht op een veld vol kangoeroes. Gezellig op bed ons avondeten opgesmuld, weer een borrel er bij en het spelen van een spelletje.. als we niet totaal verbaasd waren over de tijd volgens Annieks horloge.. Was het al middernacht? Mijn biologische klok zei echt wat anders! Googelend kwamen we er achter dat Annieks horloge, dat we vele keren gebruikt hadden om ergens op tijd te zijn, een uur voor liep..?!? Er niks van snappend gingen we slapen, om met gezonde verse drollen voor de deur wakker te worden. De weergoden waren ons goed gezind dus besloten we opnieuw de Twelve Apostles te bezoeken en middels de Gibsons steps zo dichtbij mogelijk te wandelen. Loch ard Gorge bracht ons nog meer mooie uitzichtspunten op de apostelen, in het bijzonder een plek waar een wrak ooit had gelegen. We besloten onze weg te vervolgen richting de Grampians, een prachtige berglandschap. Even later stonden we weer in het donker met nog geen duidelijkheid over onze slaapplek.. Het begon ritueel te worden. Terwijl Anniek even afwezig was door zichtbaar te genieten van haar lang verlangde maccarones, zocht ik via internet naar een gratis campsite.Vertrouwend op dat het ook dit keer goed zou komen werd dit veertig minuten later weer bevestigd. Deze nacht koelde het behoorlijk af, zelfs zo erg dat we met ijskoude neuzen wakker werden. De hele ochtend besteedden we aan het vinden van een goedkoop ticket naar Alice Springs en het huren van een nieuwe camper John, maar dit laatste nog zonder resultaat. Zo zie je maar weer, onze John is de blikvanger op elke parkeerplaats en uniek in zijn klasse. We verkenden de Grampions door rondom Lake Bellfield een wandeling naar de Silverfalls te maken. In 2010 en 2011 is dit gebied enorm verwoest door regenstromen, met als gevolg veel puin en het sluiten van vele campings. Het mooie Mill's campground boven op de berg gelegen echter niet, waar we overnachtten. Even daarvoor leerden we dat je gratis elektriciteit kon vinden bij de gemeenschappelijke barbeque's. Dit leverde na twintig telefoontjes vervoer op voor in Alice Springs! We besloten voor de enige betaalbare optie te gaan; een auto van Wicked, ondanks dat dit bedrijf met 'the sexiest way to travel' nou niet bepaald een goede indruk op ons maakte.. Bedroefd leverden we John de volgende dag weer in. Ook hij was duidelijk van slag door af en toe te knipperen met zijn olielampje.. het was alsof er elke keer een traan over zijn wangen liep. Onze trip met hem pakt niemand ons echter meer af. Wat hebben we genoten van deze campertour. Juist de kleinste dingen maakten dit tot iets om nooit te vergeten! Een kijkje in ons camperleven: Kaneel/fruitbrood met advocado dip, verse dadel-caramelkoekjes, samen wildplassen, elkaar nog steeds respecteren na dagen niet douchen, meezingen met Christina Aguilera -Feel this moment- met de raampjes open, standaardbezoek aan de I-site en een hele boom aan papier meekrijgen, minimaal negen uur per nacht slapen, bekend zijn met japanse handrem, lachen tot de tranen over onze wangen rollen, stoelgangpraat, cola-malibu, goede gesprekken, benzine spenderen aan het zoeken naar free campsites, gelukkig zijn bij het zien van de Aldi, net op tijd beseffen dat John tien centimeter te hoog is om een parkeergarage in te kunnen, geduldig wachten op Anniek als ze weer eens een kaart wil bekijken, ons zelf elke dag tien lekkere dingen gunnen, opleven bij het zien van een stopcontact, in de avond strakke gezichten bij het zien van de zoveelste overstekende brutale kangoeroe op de weg.. kortom: Ons avontuur, waar we altijd met een grote glimlach aan terug zullen denken!
It's not about seeing the same shit that countless thousands have seen before, and it's not about filling your backpack with cheap souvenirs and postcards. It's about seeing an old world through new eyes and taking away memories that are uniquely ours.
De Great Ocean Road werd op z’n Anniek' en Ellens ingewijd. De mooie zon zien ondergaan deed ook beseffen dat het tijd was om vaart te maken. De haarspeldbochten, de duisternis die ons eerder overviel dan gedacht.. verkeersborden die ons waarschuwden voor overstekende kangoeroes en koala's.. de GPS die aangeeft dat je er al bent terwijl er in geen velden of wegen een free campsite te zien is.. een vos die plotseling opdook en ons avontuur nog spannender liet aanvoelen dan het al was.. de grindpaden die camper John deden fronzen... maar dan.. de blijdschap, trots en tegelijkertijd opluchting bij het vinden van de campground. We bouwden John om voor de nacht en genoten van de heldere sterrenhemel. De volgende dag verkenden we de omgeving door naar de Phantom Falls te wandelen. Weinig fall te vinden, aangezien de warme zomer al het water heeft verdampt. Daarna was het tijd om door te rijden naar de tweede gratis camping vlakbij Apollo bay. Terwijl we hortend en stotend onze John over het pad vol gruis lieten rijden, keken An en ik elkaar aan. Dit kwam toch wel goed? Een stuk gras en volop de ruimte voor wildplasjes.. we voelden ons meteen thuis. ’s Avonds genoten we van ons gekookte maaltje gezellig op onze campingstoeltjes voor de camper. Zo geweldig om op zulke plekken te staan! Het was er muisstil.. Een mengelgeur van sparrenbomen en het kampuur van onze buren drong onze neuzen binnen. Een avond vol goede gesprekken onder het genot van een paar borrels met een vallende ster op de achtergrond.. genieten. Het was weer tijd voor ons nachtritueel: De planten water geven, de bladeren voorzien van een tandpastaschuimlaag, gevolgd door het aandoen van sokken, pyamabroek, shirt, longsleeve, trui.. in de lakenzak, slaapzak, laken om ons heen gekruld.. Klaar voor de nacht! We eindigden onze gesprekken altijd met een 'welterusten!' HEH WAT???? Kortom, opa en oma-taal als gevolg van onze oordopjes. Bij het licht worden bleken we op een leuke campground te staan. We liepen een deel van de Great Ocean Walk richting het strand om als eindpunt het lighthouse in de verte te zien opdoemen. We besloten snel verder te gaan, het was immers al twee uur 's middags.. Tijd voor het hoogtepunt van de Great Ocean Road; de Twelve Apostles. Ondanks het bewolkte weer en onze vette haren lachten we volop voor de kiekjes die mensen uit zichzelf aanboden te willen nemen van ons. Bij het aankomen op de eerste betaalde camping wachtte eindelijk weer een overheerlijke warme douche op ons en kon John ook even opladen met uitzicht op een veld vol kangoeroes. Gezellig op bed ons avondeten opgesmuld, weer een borrel er bij en het spelen van een spelletje.. als we niet totaal verbaasd waren over de tijd volgens Annieks horloge.. Was het al middernacht? Mijn biologische klok zei echt wat anders! Googelend kwamen we er achter dat Annieks horloge, dat we vele keren gebruikt hadden om ergens op tijd te zijn, een uur voor liep..?!? Er niks van snappend gingen we slapen, om met gezonde verse drollen voor de deur wakker te worden. De weergoden waren ons goed gezind dus besloten we opnieuw de Twelve Apostles te bezoeken en middels de Gibsons steps zo dichtbij mogelijk te wandelen. Loch ard Gorge bracht ons nog meer mooie uitzichtspunten op de apostelen, in het bijzonder een plek waar een wrak ooit had gelegen. We besloten onze weg te vervolgen richting de Grampians, een prachtige berglandschap. Even later stonden we weer in het donker met nog geen duidelijkheid over onze slaapplek.. Het begon ritueel te worden. Terwijl Anniek even afwezig was door zichtbaar te genieten van haar lang verlangde maccarones, zocht ik via internet naar een gratis campsite.Vertrouwend op dat het ook dit keer goed zou komen werd dit veertig minuten later weer bevestigd. Deze nacht koelde het behoorlijk af, zelfs zo erg dat we met ijskoude neuzen wakker werden. De hele ochtend besteedden we aan het vinden van een goedkoop ticket naar Alice Springs en het huren van een nieuwe camper John, maar dit laatste nog zonder resultaat. Zo zie je maar weer, onze John is de blikvanger op elke parkeerplaats en uniek in zijn klasse. We verkenden de Grampions door rondom Lake Bellfield een wandeling naar de Silverfalls te maken. In 2010 en 2011 is dit gebied enorm verwoest door regenstromen, met als gevolg veel puin en het sluiten van vele campings. Het mooie Mill's campground boven op de berg gelegen echter niet, waar we overnachtten. Even daarvoor leerden we dat je gratis elektriciteit kon vinden bij de gemeenschappelijke barbeque's. Dit leverde na twintig telefoontjes vervoer op voor in Alice Springs! We besloten voor de enige betaalbare optie te gaan; een auto van Wicked, ondanks dat dit bedrijf met 'the sexiest way to travel' nou niet bepaald een goede indruk op ons maakte.. Bedroefd leverden we John de volgende dag weer in. Ook hij was duidelijk van slag door af en toe te knipperen met zijn olielampje.. het was alsof er elke keer een traan over zijn wangen liep. Onze trip met hem pakt niemand ons echter meer af. Wat hebben we genoten van deze campertour. Juist de kleinste dingen maakten dit tot iets om nooit te vergeten! Een kijkje in ons camperleven: Kaneel/fruitbrood met advocado dip, verse dadel-caramelkoekjes, samen wildplassen, elkaar nog steeds respecteren na dagen niet douchen, meezingen met Christina Aguilera -Feel this moment- met de raampjes open, standaardbezoek aan de I-site en een hele boom aan papier meekrijgen, minimaal negen uur per nacht slapen, bekend zijn met japanse handrem, lachen tot de tranen over onze wangen rollen, stoelgangpraat, cola-malibu, goede gesprekken, benzine spenderen aan het zoeken naar free campsites, gelukkig zijn bij het zien van de Aldi, net op tijd beseffen dat John tien centimeter te hoog is om een parkeergarage in te kunnen, geduldig wachten op Anniek als ze weer eens een kaart wil bekijken, ons zelf elke dag tien lekkere dingen gunnen, opleven bij het zien van een stopcontact, in de avond strakke gezichten bij het zien van de zoveelste overstekende brutale kangoeroe op de weg.. kortom: Ons avontuur, waar we altijd met een grote glimlach aan terug zullen denken!
It's not about seeing the same shit that countless thousands have seen before, and it's not about filling your backpack with cheap souvenirs and postcards. It's about seeing an old world through new eyes and taking away memories that are uniquely ours.
-
18 April 2013 - 10:16
Vienna:
Wow Ell, wat fijn dat jullie zo genieten!! Voorrrrralllll doooorgggaan!! Knuff en kus voor de liefste Ellen! -
18 April 2013 - 10:22
Wilma:
:) Bijzonder! -
18 April 2013 - 11:52
Janna:
Haha, jullie genieten ervan! Goed zo!!! :D -
18 April 2013 - 12:30
Mama:
heel mooi, super ervaringen dus! Ben benieuwd wie John gaat opvolgen? Keith? of James? of Peter?
-
18 April 2013 - 13:41
Astrid:
Heerlijk Ellen! -
18 April 2013 - 14:25
Hiske:
Wauw, wat klinkt dat weer goed!!
Fotootje van John?? -
18 April 2013 - 16:40
Joke:
Hee lieverds! Ellen, ik was al onder de indruk van jouw schrijfstijl en genoot erg van je verhalen, maar nu m'n eigen dochter er een rol in speelt, is het nog boeiender en mooier om te lezen! Ik hoor nu zelfs dingen die ik per app niet meegekregen heb, misschien maar goed ook;).
Geniet nog een weekje heel erg van elkaar voordat jullie elkaar weer (voorlopig) los moeten laten!
Verheug me nu al weer op je volgende update!!
Dikke kus, mama Joke. -
18 April 2013 - 16:50
Buuf Ireen:
Deze sentimentele 27jarige had de oogjes vochtig bij het lezen van je verhaal. ZO herkenbaar! ZO mooi geschreven! Oooh veld vol kangaroetjes, ooh lighthouse, ooh kamperen in het wild. Fijn dat jullie zo heerlijk genieten!! Liefs! -
18 April 2013 - 19:01
Gerbrich:
Wat weer een heeeerlijk verhaal! Fijn dat je zo geniet!! Kus! -
19 April 2013 - 12:06
Buuf Mariek:
Lieve meiden, heel veel sterkte met jullie liefdesverdriet! Neem een lekker chocolaatje (of 10, als het toch mag ;-)), jullie vinden ongetwijfeld snel een goeie rebound! Dikke smakkerd! -
19 April 2013 - 17:08
Nienke:
Wow...mooi verhaal weer Ellen! Leuk om ze even met jullie mee te reizen! Enjoy!x -
20 April 2013 - 14:40
Mama:
heerlijk om jullie te volgen! mama -
21 April 2013 - 12:47
Judith:
Heerlijk om te lezen dat jullie zo genieten!!
