Crocodilespotting, timtam time.. bye Australia

Everybody wants happiness, nobody wants pain, but you can't have a rainbow without a little rain..

Het farmavontuur ligt achter me. Drie weken lang nam ik plaats aan de tafel van de familie Gagner. In de meest natuurrijke omgeving ooit maakte ik kennis met het farmers gezinsleven. Ik werd blij van de kids, kon aarden door het hebben van een eigen truck en energie opdoen om verder te reizen, met name door de geweldige paardrijritten. Met als hoogtepunt op het geweldige paard Cactus waarmee ik met een supergrote glimlach langs de termietenheuvels galoppeerde. Maar niet alleen paarden wisten deze weken invulling te geven. Ik zag eagles boven het landschap door de zonnestralen heen flitsen. De honden die altijd met me meerenden tijdens mijn dagelijkse stuk hardlopen, de kangoeroes en wallabies die voorbij sprongen.. ze staan op mijn netvlies gebrand. De gigantische spin (ter grootte van een hand) op de muur, waarop Mathilda doodleuk reageert; 'Ohh, just a Daddy Longleg'. Mia die uit de badkamer loopt en duidelijk niet voor de eerste keer uitroept: 'There's a frog in the toilet'. 's Nachts bleek ik zelf ook gezelschap te hebben van padden in mijn badkamer. De glibberige salamander die vervolgens in mijn rechter ooghoek opdook.. Ook vele fruitsoorten kwamen voorbij. Mijn buik zit vol met advocado's, granaatapppels, sinaasappels, appels, mandarijnen, kiwi's en bananen. Vers van de pers!
De laatste dagen op de farm wachtten er nog een paar flinke boerenklussen op me. Ik klom naast Michael in de truck om het zaad naar een schoonmaakbedrijf te brengen. Maar voordat dat kon gebeuren moest eerst de container leeg! Samen harkten we maar liefst een ton zaad eruit! En maar harken, terwijl mijn neus begon te prikkelen, mijn luchtpijp vernauwde.. Snotterdesnot, hatsjoe!! Er leek geen einde aan te komen. Het kostte heel wat inspanning maar het gaf een voldaan farmersgevoel om deze klus te hebben geklaard. De koffieleut die daar op volgde met de andere farmers gaf me de Yvonne Jaspersrol die probeert mee te krijgen wat er in boerenhoofden omgaat. Weinig diepgaands, voornamelijk welke groenten en fruit het beste in de markt liggen op het moment. Michael en Vibeke verkopen een kilogram zaad voor maar liefst achtentwintig dollar! Dit is dan ook hun hoofdinkomen voor het jaar en er wordt met veel zorg voor het zaad gezorgd. Het resulteerde dan ook in een boos gezicht toen Michael mijn voetsporen in het zaad lag, toen hij me had gevraagd om (notabene via de truck) in de hoge container te klimmen om het zaad al harkend te verplaatsen. Hoe kon ik me anders staande houden op die hoogte en op die wiebellatjes? Ik voelde me een betrapt kind dat niet goed snapt wat het nou verkeerd had gedaan. Vervolgens hielp ik hem mee met het voeden van de duizend limetrees en gaf hij me de taak om honderden bomen bij langs te lopen om plastic vruchtzakjes op te rapen. Hmm.. Stiekem was ik wel een beetje klaar met al die klusjes! Ook had ik mijn boeken inmiddels uitgelezen en de verveling begon toe te slaan.. De relatief korte dagen (om zes uur was het pikkedonker) begonnen steeds meer op elkaar te lijken en toen het huis echt van alle kanten blinkte, wist ik dat het tijd was om weer verder te gaan. Na een bezoek aan de grootouders die de farm 'ernaast' bezitten nam ik afscheid. Een knuffel van Mia, een 'goodbyeee' van Felix, een zwaai vanuit hun kinderzitjes in de auto.. En dat was het dan. Ik kijk met een grote glimlach terug op deze drie weken. Heel bijzonder om te ervaren hoe het is om in totale vrijheid op te gaan.
In Cairns was deze bezige bij blij het reizen weer op te pakken. In Koala Beach Resort ontmoette ik gelijk twee hele leuke Franse kamergenoten. Na een dag shoppen ging ik met Alicia samen naar de gratis zumbales die werd georganiseerd. Met z'n honderden stonden we even later te zwieren en te zwaaien op het gras van de Esplanade. Tof! Maar we waren nog niet uitgedanst, dus volgde er een hiphop cooling down met Louis in Gilligans! De volgende morgen reisde ik naar Port Douglas, waar ik drie nachten het Parrotfishlodge hostel had geboekt. Opnieuw trof ik Franse kamergenoten, helaas dit keer uitwisseling studenten. Dus ging ik drie dagen alleen op pad. Port Douglas bleek een klein vissersdorp, geliefd onder de wat welvarenden. Je herkent ze meteen aan de grote portemonnee in hun hand, waar ik ze onder andere op de lokale markt mee zag lopen. Ook zochten mijn hardloopschoenen hun weg over het zand van four mile beach. Ik kan wel blijven uitwaaien. De laatste dag bezocht ik Mossman Gorge, waar ik me door het regenwoud waande. Mooi om te zien hoe enorme bomen, gekrulde takken, al dan niet ingevlochten het regenwoud een bezoek waardig maakten. 's Avonds wist ik voor de pubquiz in het hostel twee Amerikaanse meiden te koppelen aan twee Schotse meiden, wat zo ongeveer mijn enige inbreng was.. maar wel genoeg om de tweede prijs in de wacht te slepen! $100 dollar.. aan drankbonnen! We proosten op de overwinning en de volgende ochtend bracht de pick up shuttle mij weer naar Cairns. Vanaf daar zou ik naar Darwin vliegen de volgende dag. Ik kwam aan in Globetrotters, een ruim en leuk op gezet, schoon hostel. Het is zo fijn als je na het inchecken niet gelijk weer naar buiten wilt vluchten! Ik trof er een gepensioneerde Duitse dame die graag op de praatstoel zat. Leuk dat mensen van die leeftijd (inclusief antisnurkmasker) een reis maken te midden van alle jonge backpackers. Voor ik naar Darwin afreisde bracht ik de laatste dag in Cairns door met Blair, die ik eerder in de bus ontmoet had, door te chillen bij de lagoon en te wandelen bij de esplanade. Tijd voor de Northern Territory! In het vliegtuig raakte ik aan de praat met een Zweedse jongen en voor ik het wist had ik me niet eens druk gemaakt of het vliegtuig wel veilig zou landen. In Darwin werd ik overvallen door een warme lucht die als een deken op m'n huid neerdaalde. Zweten geblazen! Soms wat broeierig, maar heerlijk, die vitamine D! Het leek Frankrijk wel, toen ik opnieuw een Frans kamergenootje trof, genaamd Sophie. Ik deelde echter maar een nacht een kamer met haar, omdat ik alleen de eerste nacht had geboekt. Ik wilde weer gaan couchsurfen en een man genaamd Greg had toegezegd dat ik de hele week bij hem kon slapen. Zo kon ik de hoge kosten wat in de hand houden, aangezien het in Darwin normaal is om meer dan vijfendertig dollar per nacht te betalen! Helaas liep de communicatie niet echt vlot en begon ik langzaam maar zeker wat spanning op te bouwen.. Het bleek namelijk hoogseizoen en daardoor waren alle hostels volgeboekt. Er sliepen zelfs mensen in het park omdat er geen slaapplek meer beschikbaar was! Ik besloot het zekere voor het onzekere te nemen en toch maar voor de hele week hostels te boeken. Dit betekende echter wel vier keer van hostel veranderen! Dit bleek hilarische taferelen op te leveren, toen ik in mijn tweede hostel al gauw door had dat de partysfeer hoog was. De drie vriendinnen met wie ik mijn kamer deelde voldeden helemaal aan het Engelse backpackersprofiel. Enorm opgedoft voor een avond uit vroegen ze of ik aan wilde sluiten.. Hoewel ik totaal geen aansluiting met ze vond, leek het me wel een soort van grap. Dus keek ik toe hoe ze zich in de meest korte topjes hesen, hun stijltang uit de koffer visten en hoorde de spraakwatervallen aan toen we in het hostel betrapt werden op het nuttigen van eigen gekocht alcohol op onze kamer. Ik ging met ze mee naar de bar nextdoor maar raakte ze al gauw kwijt (later bleken ze zelf ook niet helemaal meer te weten waar ze waren) en vond aansluiting bij een andere groep. Ellen de allemansvriend! Leuk om wat van het levendige deel van Darwin mee te krijgen, want dit beslaat eigenlijk maar één lange straat, vol dag- en nachtleven. Tientallen bars en pubs die allen dicht aan de straat grenzen. Het maakt niet uit op welk tijdstip of welke dag je er komt, je vind er altijd dronken en lallende mensen. Ook is er een lagoon waar het heerlijk rustig vertoeven was. Ik spende daar vele dagen en bezocht ook samen met Sophie de Mindil Market, waar ik het Noorderzon gevoel kreeg, op de dingjeridoo spelers en vuurspuwers na dan. Ook zagen we in het Museum of Art & Gallery vele diersoorten die in het Northern Territory leven en bewonderden we de aboriginal art. In Darwin is de cultuur meer voelbaar dan elders in Australië. Je ziet veel aboriginals maar ze maken een minder agressieve indruk dan in Alice Springs. Ik vind het interessant hoe er vanuit andere Australiërs tegen hen aangekeken wordt. De aboriginals krijgen namelijk veel geld vanuit de overheid, waar de meningen over verdeeld zijn. Ook met Greg sprak ik hierover, de couchsurfer die me graag de omgeving van Darwin wilde laten zien. Oke, tof! Ik vroeg Mieke mee, een Nederlandse meid die ik tegengekomen was en nog van de oostkust herkende. Het leek een avontuurlijke tocht te worden, toen Greg zijn auto liet stoppen voor mijn hostel. Mieke en ik vouwden onze benen zo dat we beiden in de landrover mee konden en lieten ons informeren over Darwin. We zagen Cullen Bay, passeerden Lake Alexander, wandelden in Howard Springs en zwommen in Barley Creek. Mieke en ik grinnikten om het bijzondere kinderfeestjegevoel toen we later weer werden afgezet bij het hostel. Niet met een snoepzak, maar met een vijf kilo wegende watermeloen vervolgden we onze dag richting de inmiddels bekende Lagoon. Nog even uitrusten, voor de wekker werd gezet! Op maandag stond ik om half zeven 's ochtends verwachtingsvol uit te kijken naar mijn pick up voor de tour. Ik ontmoette tourguide Brad en mijn medegezelschap. Negen vlotte en leuke mensen, zo op het eerste gezicht. Stelletjes en families, weer eens wat anders dan backpackers. Ik was echter wel de enige die alleen reisde, maar was in no time beste vriendinnen met de acht jarige July, een geweldig achtjarig Amerikaans meisje met een super afrokapsel. Ik nam de rol van plaaggeest op me en we dolden heel wat af, ze greep m'n hand tijdens wandelingen en we telden samen als de verveling begon toe te slaan tijdens het rijden. We maakten heel wat kilometers! In Litchfield National Park bewonderden we de twee meter hoge magnetische termietenheuvels, die gebouwd zijn in de noordzuidrichting door kompastermieten. Even later plonste ik in het water van de Wangifalls.. Wauw.. terwijl de (gereguleerde) bosbrandgeur me neus indrong en de rook op me heen zwengelde zag ik het water van de gigantische waterval naast me neer kletteren.. Ondanks dat het koude water richting de natuurlijke kleine spa me kippevel bezorgde, werd ik verwarmd door het moment. Wauw... Nadat we ook een kiekje van de Florence Falls hadden vervolgden we onze weg richting Mary river.. voor de geplande krokodillentour! Helaas.. Door een truckwissel wegens problemen kwamen we hier te laat aan en werd het uitgesteld naar de volgende ochtend. Had ik voor niks samen met Lucy tot honderd geteld! Gelukkig bleek er ook een extraatje, toen Brad 's avonds vuurwerk afstak om toch een beetje Northern Territory Day te vieren. De enige dag dat er in Australie vuurwerk mag worden afgestoken, dus gekkenhuis in Darwin, bijzonder in the middle of een national park! Na een nacht waarbij ik in mijn slaapzak gehuld lag om de koude wind niet in mijn nek te hoeven voelen, stond ik halfslapend om zes uur 's ochtends alweer een toast te smeren. Het water van de Mary river begon langzaam op te warmen, terwijl we even later in een smal bootje door het prachtige landschap vol wildlife voerden. Vele kleurrijke vogels in alle soorten en maten waren te spotten, buffalo's, wallabies, geweldig. Die rust.. die er heerste, adembenemend. Het hoogste aantal zoutwaterkrokodillen en freshwaterkrokodillen ter wereld zouden zich hier bevinden.. De motor werd afgezet en we tuurden en tuurden.. Goed kijken.. Daar was ie! De eerste krokodil, hij verroerde zich niet. Niet veel later was er een reusachtige staart te zien die afkomstig moest zijn van een minimaal vier meter lange krokodil! Op slechts anderhalf meter zagen we de tanden van deze gevaarlijke beesten blinken in de opkomende zon. Brr.. We lieten de krokodillen voor gezien en gingen op weg naar Kakadu National Park! Daar maakten we na een gezamenlijke lunch een wandeling naar de Baramundi Falls, die zich kenmerkt door een grote groeve er naast vanwaar we de waterval bewonderden. Toch wel een beetje spannend, om te zwemmen in een pool die even eerder gesloten was omdat er een krokodil was gespot.. 's Avond nam Brad ons mee naar Ubirr en leerde ons alles over hoe bomen, planten en vruchten door de aboriginals gebruikt worden om te overleven. Super interessant! We luisterden ademloos naar de verhalen achter de rotsschilderingen. We moesten echter vaart maken, want de zon begon te zakken. We vingen echter nog een glimp op van de zonnestralen die zich over het landschap verspreidend voor een spectaculair uitzicht zorgde. Na een didgeridoo sessie 's avonds bleek dat we de derde en laatste dag van de tour helaas niet de bekende Jim Jim Falls konden bezoeken wegens een drenkeling.. dus nam Brad ons mee naar een van de mooiste verborgen plekken in Kakadu. We gingen rotsen beklimmen! Onze tassen en waterflessen lieten we achter om alle handen vrij te hebben.. Boven aan gekomen genoot ik van een 360 graden uitzicht over groene rotsige bergen. Supergaaf! Er waren echter maar een paar groepsleden die de top bereikten, want zowat iedereen bleek hoogtevrees te hebben en echt te doen alsof we de moeilijkste tocht ooit aflegden. Sjonge.. hoe kun je anderhalf uur doen over 900 meter klimmen? Dit was niet het enige wat me gekromde tenen bezorgde. Vele groepsgenoten voerden hele gesprekken in het Duits in plaats van Engels. Ik richtte me dan weer vaak tot Lucy. Nadat ik met haar een heerlijk kindergesprek voerde over afscheid nemen gaf ze me een dikke knuffel en een kus en checkte ik in.. voor mijn allerlaatste nacht Australie. Leuk om dit af te sluiten met weer.. een interessante vrouw met wie ik mijn kamer deelde. Een oudere vrouw die zeven jaar op reis was en dit nooit meer wilde veranderen in haar leven. Een minimale rugzak was alles wat ze bezat. GoodbyeIk genoot van haar wijze wo orden die ze me mee wilde geven voor ik Australie zou verlaten. Na een laatste timtam-sessie met Mieke, reflectiegesprekken terwijl we met onze benen in het bubbelbad dobberden, was het tijd om richting het vliegveld te gaan.. Dag kangoeroeland, dag land van de no worries, cheers mate! Het was een superweek in Darwin om Australië mee af te sluiten. Wat voelde ik me energiek daar, wat genoot ik. Het voelt voldaan, ik heb er uit gehaald wat er in zat. Mijn reisverhalen hebben het boek grotendeels ingekleurd. De bijzondere ontmoetingen hebben geleid tot de meest interessante personages. De ervaringen zijn onuitwisbaar. Een boek dat ik vanaf de eerste bladzijde heb willen uitlezen. Met de houvast van de kleurrijke invulling tot nog toe reis ik af naar Bali. Misschien dat ik tussen de rijstvelden nog iets nieuws kan ontdekken..