Couchsurfing, Queensday and 'Kamp Holland'!
Blijf op de hoogte en volg Ellen
21 Mei 2013 | Australië, Rainbow Beach
Happiness is like a butterfly: the more you chase it, the more it will clude you, but if you turn your attention to other things, it will come and sit softly on your shoulder..
Na ons Red Centre avontuur stond bij aankomst 's avonds in Brisbane onze couchhost Kevin ons al op te wachten. Ondanks dat deze Britse jongen al meer dan veertien uur wakker was wilde hij graag onze pick up verzorgen vanaf het vliegveld 's avonds. Geweldig hoe gastvrij mensen kunnen zijn! Nadat hij door vermoeidheid meerdere keren fout reed, liepen we even later een vrijstaand huis met veranda binnen en keken onze ogen uit. Wat een ruimte en wat was het schoon voor drie inwonende mannen! Alex en Patrick bleken Kevins huisgenoten te zijn en we daagden de jongens uit voor een potje tafeltennis. Na nog lang nagekletst te hebben met Alex moesten Anniek en ik na ons knusse camperavontuur wennen aan het feit dat we elkaar vanaf onze banken op afstand (en met dekens!) welterusten wenstten. Nadat we de nodige slaapuren hadden ingehaald verkenden we op ons gemak onze woonplaats voor deze dagen: Brisbane! We ontbeten met uitzicht op de rivier en de aanmerende ferry's, liepen langs het bekende Southbank (een aangelegd strand en zwembad in hartje stad), wandelden door de main street en namen op tijd de ferry terug naar Kevins huis. Het was alweer tijd voor ons volgende couchsurfadres! Om zes uur zou ene Will ons ophalen vanaf een station aan de andere kant van de stad. En dus stonden we even later met twee Australische jongens in de supermarkt te overleggen wat we zouden eten die avond. Het blijft bijzonder.. Het diner werd aan hen uitbesteed zodat wij nog een nachtje konden slapen om de volgende dag een wereldmaaltijd op tafel te zetten. Will en zijn huisgenoot Peet bleken twee superaardige jongens te zijn van onze leeftijd. Net terug van de gym (al die spierbundels hier went inmiddels) en in voor een feestje! Samen met hen en hun vriend Barley namen we de taxi naar een club waar DJ Otto Knows die avond draaide. Heerlijk, tussen de locals dansen en ons geen backpacker voelen. Wat genoten we! ’s Nachts lachtten we om de dronken Barley die Nederlands probeerde voor te lezen uit Annieks reisboek. We voelden ons zo thuis! De volgende dag zouden we een berg gaan beklimmen, maar omdat Peet daar te brak voor was, reden we naar Bribie beach. Op dit eiland bleken beide jongens te zijn opgegroeid. Lekker zonnen, de lekkerste (fish) en chips geproefd en tussen de Australiers een gewone zaterdag beleefd. Vervolgens was het aan ons om een wereldmaaltijd in elkaars te flansen! Dus doken we de keuken in en presenteerden we uren later mexicaanse wraps en monchoutoet! Met tevreden gezichten rookten we waterpijp en lieten ons eten zakken. We ploften neer op het enorme matras dat midden in de woonkamer voor knusheid zorgde en met z'n vieren hielden we een gezellige filmavond. De volgende ochtend brachten ze ons naar het station en namen we afscheid, terwijl ik beloofde ze nog op te zoeken voor ik terug naar Nederland zou gaan. Vergezeld door een oude dame en heer die ons maar al te graag de weg wilden wijzen, namen wij de trein naar Simon, jaja.. weer een gratis overnachting in the pocket! Simon woont aan de Goldcoast en bleek ook fysiotherapeut te zijn. Hij liet ons het strand zien vanwaar Anniek en ik onze wandeling begonnen richting Surfers Paradise. Dit paradijs klinkt mooier dan het was, maar dit voetbalplaatje was mooi ook binnen! Toen het donker begon te worden keerden we 'huis'waarts waar Simon ons liet kennismaken met lokale wijnen. We ontmoetten zijn flatmate Amy en met z'n vieren gingen we uit eten in een eetcafe met live muziek. Leuk om werkervaringen uit te wisselen en weer op te gaan tussen de locals. Helaas was ons bezoek maar van korte duur, want Anniek zou nog maar twee dagen in Australie zijn die we door wilden brengen in Byron Bay. We voelden beiden dat het afscheid naderde.. maar desondanks probeerden we te genieten van dit hippiedorp. Heerlijk om rond te snuffelen in knusse winkeltjes waar poetische teksten me inspireerden. Onze laatste gezamenlijke avond vierden we door heerlijk uit eten te gaan. Onder het genot van live muziek en vele langsskatende hippies, mensen op blote voeten, hun dreadlocks bij elkaar gebonden.. concludeerden we dat we een geweldige tijd hebben gehad met elkaar. We hebben elkaar nog beter leren kennen en veel van elkaar geleerd. Met tranen in onze ogen namen we dan ook afscheid de volgende dag. Deze tranen lieten zien hoe geweldig het was en hoe bijzonder ik het heb gevonden om dit stukje van mijn reis met Anniek te hebben kunnen delen. Het deed me echter ook beseffen hoe veel ik weer op mezelf toegewezen zou zijn de komende tijd. Ik probeerde er wat van te maken en vulde mijn tijd met strandhangen, wandelen en schrijven. Gelukkig had ik inmiddels al plannen gemaakt om naar uit te kijken. Anne (die ik in Nieuw Zeeland heb leren kennen) zou namelijk rond dezelfde tijd in Brisbane zijn. Nadat ik daar in het YHA hostel had ingecheckt trof ik haar aan met Hanna, een vriendin van de Cambride school. Heerlijk om weer aanspraak te hebben en onze (reis)ervaringen uit te wisselen. Ook Kim (Vlaams), die naast mij zat toen ik het nieuws over Afke hoorde in Nieuw Zeeland, was inmiddels in Australie en had hetzelfde hostel geboekt. Nog een Nederlandse sloot aan (Julia) en met z’n vijven gingen we in het oranje verkleed naar Queensday Brisbane, want ook hier wordt Koninginnedag gevierd! De broodjes frikandel, de polonaise, de meezingnummers van Guus, het voelde heel Nederlands aan! Na Brisbane was het tijd om de oostkust richting het Noorden te gaan bereizen. Iedereen bleek echter al tours te hebben geboekt en hun reisplan gekaderd te hebben, in tegenstelling tot ikzelf. Ik merkte dat ik totaal geen energie kon vinden om deze plannen te maken en besloot dezelfde tours te boeken als Anne en Hanna totdat ikzelf de reisboost weer zou vinden. De volgende dag vertrok ik dan ook samen met hen met de Greyhound bus naar Noosa, waar we verbleven in het meest kleurrijke hostel ever; Dolphin backpackers. Roze muren, een eigen huiskamer en keukentje, het strand op 500 meter afstand.. Ik vond het heerlijk! Dit soort kleine hostels creeeren veel meer openheid en aanspraak dan de massalere. Na een maand pakte ik het hardlopen ook weer op, heerlijk in de opkomende duisternis over het strand.. zoo fijn. De coast line walk bracht ons de volgende dag geweldig uitzicht over het strand van Noosa, rotsen waar het water tegenaan geketst werd en vele surfspots. Toen een naakte man ons tegemoet liep om de weg te wijzen wisten we echter niet waar we kijken moesten. Blijkbaar waren we op het naaktstrand beland! De volgende dag wisten we dit stuk te vermijden toen we weer een wandeling maakten, dit keer dwars door de bossen van Noosa National Park. We kwamen uit op een heel mooie plek, met prachtige uitzicht. Daar liet ik Anne en Hanna het lied over Afke horen. Het is fijn om met deze twee lieve meiden mijn gedachten te kunnen delen. Het was die dag 30 april en via de livestream op de laptop bekeken we onder het genot van zelfgemaakte popcorn de troonovername. Grappig hoe veel nederlanders dan uit alle hoeken en gaten van een hostel komen.
Na Noosa reisde ik met Hanna verder naar Rainbow beach (Anne was hier al eens geweest en zou later weer aansluiten), vanwaar onze tour naar Fraser Island zou plaatsvinden. Hier troffen we gelijk weer heel veel Nederlanders die dezelfde tour zouden gaan doen. Kim & Tom (stel), roodharige Rinske met krullen (alias au pair Annie), Sophie (alias Mel Vlie) en Laura. Superleuk! Vanuit het hostel werd een bush walk georganiseerd. Dit bracht ons indrukwekkende zandduinen waar we vanaf sandboardden en een geweldige zonsondergang. De volgende ochtend vertrokken we vroeg met vierwielaandrijvingen richting Fraser, het grootste zandeiland ter wereld. Helaas mag je niet meer met je groep het eiland zelf verkennen dus rijd je achter elkaar aan. Toch is het gaaf om met deze jeeps over het strand en door de bossen te racen. Elk groepslid dat mocht rijden zorgde weer voor hilarische taferelen. We leerden hierdoor onze groep goed kennen. Deze bestond uit Heather en Dave (Engels, supersociaal), Marion (Frans, begreep niet altijd alles maar lachte alles weg), Kim en Laura (Nederlands), Ollie (Duits, het broekie van de groep). Stotend en bonkend ploeterde onze auto (genaamd Motherfucker) door de zandkuilen heen. Voor de achterin zittenden (lees: plafond aardig dichtbij) was het oppassen geblazen! Ongelofelijk, waar we ons doorheen waagden! Een zijspiegel ramde een trailer en de bomen waren af en toe aardig dichtbij waarop de hele auto het uitgierde. Veel pret om de walkie talkie praat waarmee we met de andere auto's communiceerden. Ondanks dat het massa toerisme gevoel tijdens deze tour wel weer hoog was, genoot ik ervan. We leerden mosselen vinden (lees: redden) op het strand en bezochten Lake mcKenzie, een meer waarvan we stiekem dachten dat het iets blauwer zou zijn dan het in werkelijkheid was. 'Net Vlieland' riepen we uit! En zo was 'Kamp Holland op Vlieland' geboren. We overnachtten in een tentenkamp, met beperkte ruimte en harde matjes. De hekken om het kamp heen waren bedoeld om dingo's op afstand te houden. Elke groep had een koelbox met eten en drinken meegekregen voor alle dagen. Uiteraard raakten we al meteen het menu-overzicht kwijt, wat resulteerde in fantasierijke gerechten. Drie dagen lang verkenden we de mooie plekken van het eiland, terwijl we werden gewaarschuwd om niet de zee in te gaan wegens de vele haaien. We bezochten zoetwatermeren, Lake Wabby, zagen het Maheno wrak en eindigden met gezellige Hollandse kletspraat bij het Eli creek. Een superleuke tour! Wat heb ik gelachen, een heerlijk stel mensen bij elkaar. Na een laatste Kamp Holland maal vervolgde ieder op zijn eigen manier zijn of haar reis. Aan de oostkust van Australie legt iedereen nagenoeg dezelfde route af, waardoor het meer de vraag is of je naar het noorden/zuiden reist dan te vragen naar de volgende bestemming, om te weten of je anderen weer zult treffen. En dus reisde ik nog een klein stuk verder mee naar het Noorden, voordat ik mijn eigen plan weer zou gaan trekken om het inmiddels gevonden farmwerk te gaan doen..
Na ons Red Centre avontuur stond bij aankomst 's avonds in Brisbane onze couchhost Kevin ons al op te wachten. Ondanks dat deze Britse jongen al meer dan veertien uur wakker was wilde hij graag onze pick up verzorgen vanaf het vliegveld 's avonds. Geweldig hoe gastvrij mensen kunnen zijn! Nadat hij door vermoeidheid meerdere keren fout reed, liepen we even later een vrijstaand huis met veranda binnen en keken onze ogen uit. Wat een ruimte en wat was het schoon voor drie inwonende mannen! Alex en Patrick bleken Kevins huisgenoten te zijn en we daagden de jongens uit voor een potje tafeltennis. Na nog lang nagekletst te hebben met Alex moesten Anniek en ik na ons knusse camperavontuur wennen aan het feit dat we elkaar vanaf onze banken op afstand (en met dekens!) welterusten wenstten. Nadat we de nodige slaapuren hadden ingehaald verkenden we op ons gemak onze woonplaats voor deze dagen: Brisbane! We ontbeten met uitzicht op de rivier en de aanmerende ferry's, liepen langs het bekende Southbank (een aangelegd strand en zwembad in hartje stad), wandelden door de main street en namen op tijd de ferry terug naar Kevins huis. Het was alweer tijd voor ons volgende couchsurfadres! Om zes uur zou ene Will ons ophalen vanaf een station aan de andere kant van de stad. En dus stonden we even later met twee Australische jongens in de supermarkt te overleggen wat we zouden eten die avond. Het blijft bijzonder.. Het diner werd aan hen uitbesteed zodat wij nog een nachtje konden slapen om de volgende dag een wereldmaaltijd op tafel te zetten. Will en zijn huisgenoot Peet bleken twee superaardige jongens te zijn van onze leeftijd. Net terug van de gym (al die spierbundels hier went inmiddels) en in voor een feestje! Samen met hen en hun vriend Barley namen we de taxi naar een club waar DJ Otto Knows die avond draaide. Heerlijk, tussen de locals dansen en ons geen backpacker voelen. Wat genoten we! ’s Nachts lachtten we om de dronken Barley die Nederlands probeerde voor te lezen uit Annieks reisboek. We voelden ons zo thuis! De volgende dag zouden we een berg gaan beklimmen, maar omdat Peet daar te brak voor was, reden we naar Bribie beach. Op dit eiland bleken beide jongens te zijn opgegroeid. Lekker zonnen, de lekkerste (fish) en chips geproefd en tussen de Australiers een gewone zaterdag beleefd. Vervolgens was het aan ons om een wereldmaaltijd in elkaars te flansen! Dus doken we de keuken in en presenteerden we uren later mexicaanse wraps en monchoutoet! Met tevreden gezichten rookten we waterpijp en lieten ons eten zakken. We ploften neer op het enorme matras dat midden in de woonkamer voor knusheid zorgde en met z'n vieren hielden we een gezellige filmavond. De volgende ochtend brachten ze ons naar het station en namen we afscheid, terwijl ik beloofde ze nog op te zoeken voor ik terug naar Nederland zou gaan. Vergezeld door een oude dame en heer die ons maar al te graag de weg wilden wijzen, namen wij de trein naar Simon, jaja.. weer een gratis overnachting in the pocket! Simon woont aan de Goldcoast en bleek ook fysiotherapeut te zijn. Hij liet ons het strand zien vanwaar Anniek en ik onze wandeling begonnen richting Surfers Paradise. Dit paradijs klinkt mooier dan het was, maar dit voetbalplaatje was mooi ook binnen! Toen het donker begon te worden keerden we 'huis'waarts waar Simon ons liet kennismaken met lokale wijnen. We ontmoetten zijn flatmate Amy en met z'n vieren gingen we uit eten in een eetcafe met live muziek. Leuk om werkervaringen uit te wisselen en weer op te gaan tussen de locals. Helaas was ons bezoek maar van korte duur, want Anniek zou nog maar twee dagen in Australie zijn die we door wilden brengen in Byron Bay. We voelden beiden dat het afscheid naderde.. maar desondanks probeerden we te genieten van dit hippiedorp. Heerlijk om rond te snuffelen in knusse winkeltjes waar poetische teksten me inspireerden. Onze laatste gezamenlijke avond vierden we door heerlijk uit eten te gaan. Onder het genot van live muziek en vele langsskatende hippies, mensen op blote voeten, hun dreadlocks bij elkaar gebonden.. concludeerden we dat we een geweldige tijd hebben gehad met elkaar. We hebben elkaar nog beter leren kennen en veel van elkaar geleerd. Met tranen in onze ogen namen we dan ook afscheid de volgende dag. Deze tranen lieten zien hoe geweldig het was en hoe bijzonder ik het heb gevonden om dit stukje van mijn reis met Anniek te hebben kunnen delen. Het deed me echter ook beseffen hoe veel ik weer op mezelf toegewezen zou zijn de komende tijd. Ik probeerde er wat van te maken en vulde mijn tijd met strandhangen, wandelen en schrijven. Gelukkig had ik inmiddels al plannen gemaakt om naar uit te kijken. Anne (die ik in Nieuw Zeeland heb leren kennen) zou namelijk rond dezelfde tijd in Brisbane zijn. Nadat ik daar in het YHA hostel had ingecheckt trof ik haar aan met Hanna, een vriendin van de Cambride school. Heerlijk om weer aanspraak te hebben en onze (reis)ervaringen uit te wisselen. Ook Kim (Vlaams), die naast mij zat toen ik het nieuws over Afke hoorde in Nieuw Zeeland, was inmiddels in Australie en had hetzelfde hostel geboekt. Nog een Nederlandse sloot aan (Julia) en met z’n vijven gingen we in het oranje verkleed naar Queensday Brisbane, want ook hier wordt Koninginnedag gevierd! De broodjes frikandel, de polonaise, de meezingnummers van Guus, het voelde heel Nederlands aan! Na Brisbane was het tijd om de oostkust richting het Noorden te gaan bereizen. Iedereen bleek echter al tours te hebben geboekt en hun reisplan gekaderd te hebben, in tegenstelling tot ikzelf. Ik merkte dat ik totaal geen energie kon vinden om deze plannen te maken en besloot dezelfde tours te boeken als Anne en Hanna totdat ikzelf de reisboost weer zou vinden. De volgende dag vertrok ik dan ook samen met hen met de Greyhound bus naar Noosa, waar we verbleven in het meest kleurrijke hostel ever; Dolphin backpackers. Roze muren, een eigen huiskamer en keukentje, het strand op 500 meter afstand.. Ik vond het heerlijk! Dit soort kleine hostels creeeren veel meer openheid en aanspraak dan de massalere. Na een maand pakte ik het hardlopen ook weer op, heerlijk in de opkomende duisternis over het strand.. zoo fijn. De coast line walk bracht ons de volgende dag geweldig uitzicht over het strand van Noosa, rotsen waar het water tegenaan geketst werd en vele surfspots. Toen een naakte man ons tegemoet liep om de weg te wijzen wisten we echter niet waar we kijken moesten. Blijkbaar waren we op het naaktstrand beland! De volgende dag wisten we dit stuk te vermijden toen we weer een wandeling maakten, dit keer dwars door de bossen van Noosa National Park. We kwamen uit op een heel mooie plek, met prachtige uitzicht. Daar liet ik Anne en Hanna het lied over Afke horen. Het is fijn om met deze twee lieve meiden mijn gedachten te kunnen delen. Het was die dag 30 april en via de livestream op de laptop bekeken we onder het genot van zelfgemaakte popcorn de troonovername. Grappig hoe veel nederlanders dan uit alle hoeken en gaten van een hostel komen.
Na Noosa reisde ik met Hanna verder naar Rainbow beach (Anne was hier al eens geweest en zou later weer aansluiten), vanwaar onze tour naar Fraser Island zou plaatsvinden. Hier troffen we gelijk weer heel veel Nederlanders die dezelfde tour zouden gaan doen. Kim & Tom (stel), roodharige Rinske met krullen (alias au pair Annie), Sophie (alias Mel Vlie) en Laura. Superleuk! Vanuit het hostel werd een bush walk georganiseerd. Dit bracht ons indrukwekkende zandduinen waar we vanaf sandboardden en een geweldige zonsondergang. De volgende ochtend vertrokken we vroeg met vierwielaandrijvingen richting Fraser, het grootste zandeiland ter wereld. Helaas mag je niet meer met je groep het eiland zelf verkennen dus rijd je achter elkaar aan. Toch is het gaaf om met deze jeeps over het strand en door de bossen te racen. Elk groepslid dat mocht rijden zorgde weer voor hilarische taferelen. We leerden hierdoor onze groep goed kennen. Deze bestond uit Heather en Dave (Engels, supersociaal), Marion (Frans, begreep niet altijd alles maar lachte alles weg), Kim en Laura (Nederlands), Ollie (Duits, het broekie van de groep). Stotend en bonkend ploeterde onze auto (genaamd Motherfucker) door de zandkuilen heen. Voor de achterin zittenden (lees: plafond aardig dichtbij) was het oppassen geblazen! Ongelofelijk, waar we ons doorheen waagden! Een zijspiegel ramde een trailer en de bomen waren af en toe aardig dichtbij waarop de hele auto het uitgierde. Veel pret om de walkie talkie praat waarmee we met de andere auto's communiceerden. Ondanks dat het massa toerisme gevoel tijdens deze tour wel weer hoog was, genoot ik ervan. We leerden mosselen vinden (lees: redden) op het strand en bezochten Lake mcKenzie, een meer waarvan we stiekem dachten dat het iets blauwer zou zijn dan het in werkelijkheid was. 'Net Vlieland' riepen we uit! En zo was 'Kamp Holland op Vlieland' geboren. We overnachtten in een tentenkamp, met beperkte ruimte en harde matjes. De hekken om het kamp heen waren bedoeld om dingo's op afstand te houden. Elke groep had een koelbox met eten en drinken meegekregen voor alle dagen. Uiteraard raakten we al meteen het menu-overzicht kwijt, wat resulteerde in fantasierijke gerechten. Drie dagen lang verkenden we de mooie plekken van het eiland, terwijl we werden gewaarschuwd om niet de zee in te gaan wegens de vele haaien. We bezochten zoetwatermeren, Lake Wabby, zagen het Maheno wrak en eindigden met gezellige Hollandse kletspraat bij het Eli creek. Een superleuke tour! Wat heb ik gelachen, een heerlijk stel mensen bij elkaar. Na een laatste Kamp Holland maal vervolgde ieder op zijn eigen manier zijn of haar reis. Aan de oostkust van Australie legt iedereen nagenoeg dezelfde route af, waardoor het meer de vraag is of je naar het noorden/zuiden reist dan te vragen naar de volgende bestemming, om te weten of je anderen weer zult treffen. En dus reisde ik nog een klein stuk verder mee naar het Noorden, voordat ik mijn eigen plan weer zou gaan trekken om het inmiddels gevonden farmwerk te gaan doen..
-
21 Mei 2013 - 07:42
Anniek:
Liefste El! Bij het lezen van je blog kreeg ik alweer tranen in mijn ogen! Naast onze stoere acties kunnen we blijkbaar ook toegeven aan onze minder sterke momenten. Heerlijk lief, dat je de draad hebt weten op te pakken, ik weet dat je daarvoor weer heel wat moed voor bij elkaar moest rapen. Maar jij kan dat, toppertje. Ik ben nog steeds aan het nagenieten van onze reis, ook al komt het moment dat ik alweer langer thuis ben dan de hele reis heeft geduurd steeds dichterbij. Lieve lieve El, geniet, leef en deel je mooie lach! ;) -
21 Mei 2013 - 07:42
Anniek:
Liefste El! Bij het lezen van je blog kreeg ik alweer tranen in mijn ogen! Naast onze stoere acties kunnen we blijkbaar ook toegeven aan onze minder sterke momenten. Heerlijk lief, dat je de draad hebt weten op te pakken, ik weet dat je daarvoor weer heel wat moed voor bij elkaar moest rapen. Maar jij kan dat, toppertje. Ik ben nog steeds aan het nagenieten van onze reis, ook al komt het moment dat ik alweer langer thuis ben dan de hele reis heeft geduurd steeds dichterbij. Lieve lieve El, geniet, leef en deel je mooie lach! ;) -
21 Mei 2013 - 08:49
Mama:
Het is alweer een tijdje geleden dat je dit allemaal beleefde, ik heb al weer van je farm avonturen gehoord! Ik kan bijna niet meer bijhouden wat je allemaal beleeft! Succes en sterkte met het trekken van je eigen plannen! kus, mama -
21 Mei 2013 - 09:55
Sas:
Prachtig ell! Jij komt er wel! En anders bel ik je wel!
Dikke kus voor jou lieverd! -
21 Mei 2013 - 09:59
Wilma:
Lucky girl! -
21 Mei 2013 - 10:23
Gerbrich:
Dit klinkt weer geweldig en prachtig! Geniet!! Kus! -
21 Mei 2013 - 11:35
Laura :
Lieve Ellen,
Wat een mooi verhaal! Ook bijzonder om te lezen dat Afke's liedje zelfs aan de andere kant van de wereld gedraaid wordt:)
Heel veel plezier en geniet van alles wat er op je pad komt! Liefs Laura -
21 Mei 2013 - 14:57
Sandra Kloosterman:
Hoi Ellen,
Wegens tijdgebrek, lag ik 3 verhalen achter, maar ten tijde dat ik bij de kapper zat voor een kleurbehandeling heb ik je verhalen kunnen lezen en mij weer rijkelijk vermaakt! Super hoor wat je allemaal meemaakt. Tot de volgende blog!
Kus Sandra -
21 Mei 2013 - 16:04
Janna:
Lieve El!!
Wat weer een prachtig verhaal :D Super om te lezen wat je allemaal mee maakt en volgens mij kan je ontzettend trots zijn op jezelf op wat je allemaal beleefd!! Ook zelfs al een logeerafspraak met je neefje gemaakt :D Xx -
21 Mei 2013 - 19:41
Judith:
Wat een mooi verhaal weer El!! Heerlijk om te lezen. Morgen weer bellen :D Kus!!!! -
22 Mei 2013 - 12:25
Vienna:
Lieve Ell, wat prachtig om weer een indruk te krijgen van jou leventje daar!! Ga zo door meid!! Kussss -
26 Mei 2013 - 10:03
His:
Gelezen!! Super gaaf weer! Geniet, geniet, geniet!
